«اگزجره» عنوان دومین نمایشنامه عقیل بهرامی است که در پائیز سال جاری به روی صحنه می رود.
به گزارش فیلنامه و به نقل از ایرنا اگزجره به معنای بزرگنمایی و غلو است و در اصطلاح تئاتری به کسی گفته می شود که بیش از اندازه بازی می کند و رفتارهایش روی صحنه یا جلوی دوربین طبیعی نیست. در این میان بازیگرانی هستند که فکر می کنند با بازی اگزجره می توانند خودنمایی بیشتری کنند و توجه مخاطب را به سمت خود معطوف کنند!
در خلاصه داستان این نمایشنامه آمده است: تا حالا شنیدی به کسی بگن، بچه تئاتری (با آکسان گذاری شدید روی جفت ت های تئاتر)؟
بهرامی طی یادداشتی در مورد انگیزه های نگارش این نمایشنامه آورده است: همیشه برایم سوال بود که این همه علاقمند، دانشجو و هنرجوی بازیگری که تعدادشان کم نیست، دقیقا به دنبال چه می گردند؟ برای چند نفرشان اتفاقات آنچنانی می افتد؟ چند نفرشان به سراغ کار دیگری می روند؟ آیا کسی که پای در این مسیر می گذارد مقصدش پیداست؟ می داند به کدام سمت می رود؟ بازیگری در تئاتر، سینما، تلویزیون، صداپیشگی یا …؟ اصلا باید بداند یا خیر؟ از طرفی بازیگری جاذبه ای خاص دارد و آن جاذبه نیز پدیده شهرت است. بیاید تعارف را کنار بگذاریم، اکثر غریب به اتفاق عزیزانی که پای در این مسیر می گذارند، به دنبال این جاذبه یعنی شهرت هستند؛ شهرتی که مزایای بیشماری دارد و به طبع معایبی را بدوش می کشد.
اما سوال مهم بعدی این است که آیا بازیگر تئاتر شهرت بیشتری دارد یا آن کسی که در سینما و تلویزیون بازی می کند؟
خوب پس خیلی وقت ها بازیگر تئاتر می رود جلوی دوربین که شانس شهرتش را امتحان کند.
بعضی ها هم از ابتدا نقطه دیگری را هدف گرفته اند و آن شبکه های اجتماعی است. جایی که دنبال کننده های بسیاری دارد و اجراگران آن گاهی از یک بازیگر سینما یا تلویزیون شهرت بیشتری دارند. و البته از بازیگران تئاتر یقینا شناخته شده تر و معروف تر هستند.
نمایش اگزجره نه می خواهد بگوید کدام گزینه بد است و نه کدام خوب. اگزجره فقط و فقط نظاره گر این ساختار است؛ ساختاری کاملا بی نظم که در بی نظمی خود یک سری قواعد دارد!
با تعدادی از بچه های گروه نمایش قبلی ام -کال سنتر- و تعدادی از عزیزانی که به تیم آمادگی برای صحنه اضافه می شوند، این نمایش را برای اجرا در پاییز امسال آماده خواهم کرد.مثل همیشه اصرار دارم که این نمایش هم به پیروی از دیگر نمایش هایی که کارگردانی کرده ام، دارای ساختار سینما گونه باشد. چرا که همیشه تلفیق تئاتر و سینما را دوست داشته ام و برای رسیدن به سبک در حال تلاش و مشق کردن هستم.