یوسفعلی میرشکاک گفت: فردوسی در خیلی فرازها امانتدار نبوده بلکه در راستای اندیشه و هدف خود عمل کرده و همه شگردهایش نهان روشانه و تبلور خواست انسان ایرانی است.
به گزارش فیل نامه و به نقل از مهر، یوسفعلی میرشکاک شاعر و پژوهشگر ادبی، در پنجاه و یکمین جلسه درسگفتارهای شاهنامه، که توسط دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری در سالن سلمان هراتی حوزه هنری برگزار شد، با اشاره به اینکه زمانی فکر میکردم فردوسی در پردازش و روایت داستانهای شاهنامه خیلی امانتدار بوده گفت: فردوسی خیلی جاها امانتدار نبوده بلکه در راستای اندیشه و هدف خود عمل کرده و همه شگردهایش نهان روشانه و تبلور خواست انسان ایرانی است.
میرشکاک دراین باره افزود: دلیل فاصله گیری فردوسی از باورهای مزدیسنایی معلوم است؛ فردوسی برای بینش شیعی خود میکوشد و با اساطیر ایران گزینشی برخورد میکند. میکاهد و میافزاید و برای همین، اقتدای به این اساطیراز حیث منش حتی درجهان مدرن جواب میدهد و گرنه هالیوود بیهوده اسطوره نمیسازد و آنها را معیاراخلاقی قرار نمیدهد.
این نویسنده و منتقدادبی با اشاره به اینکه با چندبارخواندن شاهنامه میتوان به ویژگیهای رستم پی برد گفت: رستم به یک معنا مظهر انسان کامل در اساطیر ایرانی است و ساختن و پردازش این اسطوره قبل از شاهنامه بوده اما پرداختن و ساخت کامل آن، که الگوی داد و عیاری هم هست، نتیجه کار و زحمت فردوسی است.
میرشکاک با اشاره به اینکه اسمهای شاهنامه باعث بروز اشتباهاتی در کار شاهنامهپژوهان شدهاست افزود: شاهنامه پژوهی با شاهنامهخوانی فرق میکند و کسی که شاهنامهخوان میشود، مثل کسی میماند که مکرر فیلمی را میبیند و به همین خاطر، فیلمنامه در ذهنش نهادینه و مجسم میشود.
میرشکاک در بخش دیگری از این جلسه، مرگآگاهی را مهمترین آموزه انسان ایرانی دانست و گفت: انسان ایرانی از عهد باستان به این آموزه روی آورده و ذاتش مبتنی بر آن است.
وی در این باره افزود: ایرانیها از عهد باستان جنگاور بودهاند و انسان جنگاور هم دنبال مرگ میگردد. جاودانگی، رفتن به مینو و دیدار با امشاسپندان هم بستگی به جان باختن در دفاع از این سرزمین و آئین دارد.
