درختی در مزرعه اثر رودریک اوکانر (حدود سال ۱۸۹۴) اثری که ، تا حد زیادی مدیون تصاویر پروانسالی ون گوگ است…
رودریک اوکانر پست امپرسیونیست ایرلندی، با ثروتی که به ارث رسیده بود، انگیزه چندانی برای فروش آثارش نداشت، و نزدیک به ۱۰۰۰ اثر پس از مرگ او در سال ۱۹۴۰ در استودیوی او پنهان ماند. این آثار ۱۵ سال بعد توسط بیوه‌اش به حراج گذاشته شد و پراکنده شد. به جز یک بررسی گذشته نگر در سال ۱۹۸۵، اوکانر کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
جاناتان بنینگتون، متصدی کتاب رودریک اوکانر و مدرن‌ها: بین پاریس و پونت‌آون در گالری ملی ایرلند، امیدوار است که این وضعیت را تغییر دهد و با نشان دادن او در کنار او، بر پیوندهای اوکانر با پست امپرسیونیست‌ها تاکید کرده است. معاصران او، مانند ونسان ون گوگ، پل گوگن و هنرمند سوئیسی کونو آمیت.
بنینگتون استدلال می کند که اوکانر صدها نقاشی ون گوگ را در آپارتمان برادرش تئو، دو ماه پس از مرگ هنرمند در سال ۱۸۹۰ دیده است. اوکانر به همراه دوست آمریکایی خود، هنرمند و کلکسیونر ادوارد بروکس، دعوت شده بودند. تأثیر ون گوگ را می توان در درختی در مزرعه (حدود سال ۱۸۹۴) با قلم موهای جسورانه و موزون آن که با نوارهایی از رنگ خالص انجام شده است، که بازتابی از سبک تصاویر پرووانسالی هلندی است، تشخیص داد. مورتیمر منپس، هنرمند استرالیایی الاصل، اوکانور را «راه راه‌باز» لقب داد.
اگر چه اوکانر به تازگی ملاقات با ون گوگ را از دست داده بود، اما او و گوگن در سال ۱۸۹۴ با هم دوست شدند. اوکانر، گوگن، دو هنرمند دیگر، دوست دختران مختلف و یک میمون خانگی با ملوانان در بندر ماهیگیری برتون در کونکارنو در بهار آن سال درگیر شدند. گوگن بر روی زمین پرتاب شد و مچ پایش شکست و اوکانر بعداً از او دعوت کرد تا استودیوی خود را در دهکده پونت-اون به اشتراک بگذارد. گوگن حتی به او پیشنهاد کرد که او را تا دریاهای جنوب همراهی کند.
اوکانر هرگز پیشنهاد گوگن را قبول نکرد و تجربه کار در تاهیتی را از دست داد. در عوض او به زندگی در فرانسه ادامه داد، اما آثار بعدی‌اش فاقد پویایی عکس‌های آوانگارد دهه ۱۸۹۰ بود – که تاکید نمایش دوبلین را توضیح می‌دهد.
منع:theartnewspaper.
