کنجکاوی ،در لغت به معنای تجسس ،خرده بینی واژه ای ست که در زمانه ای که نگاه عمومی بیشتر معتوف به نتیجه است کمتر مورد توجه قرار می گیرد.پرورش این نوع نگاه به مخاطب کمک می کند تا بیش از “چرایی” چگونگی وجود مسایل را ارزیابی کند . “مینی مالیزم و هنر کانسپچوال ” عنوان نمایشگاهی است که تا ۲۷ شهریور مهمان موزه هنرهای معاصر تهران خواهد بود . کیوریتوراین مجموعه بهرنگ صمدزادگان هنرمند واستاد دانشگاه تهران ،با انتخاب بیش از ۱۲۰ اثر از ۳۴ هنرمند مربوط به دهه های میانی قرن بیستم سعی در بازخوانی این دو مفهوم جریان ساز وبررسی مفاهیمی همچون ایده پردازی ،فضاسازی ، زیبایی شناسی مدرنیزم و تقلیل فرم به ابژه اثر هنری می پردازد.
“مینی مالیزم به عنوان جریانی شورشی در برابر پیچیدگی های فرمی ،احساسی و استعاری هنر انتزاعی،به خصوص جریان اکسپرسیونیزم انتزاعی به پا خواست.هنرمندانی که این جنبش را به وجود آوردند هنر انتزاعی قرن بیستم را کهنه و آکادمیک می شمردند.آنها به مواد و مصالح جدید و صنعتی علاقمند بودند .راحتی و سادگی در هنر را به نمایشی بودنو پیچیدگی ترجیح می دادند.از نماد گرایی،ایهام ،استعاره و محتوای احساسی اجتناب می کردند اما در عوض به وجود بنیادین هندسی ،مادی و فضا توجه داشتند.عبارت معروف “کمتر بیشتر است” کمابیش کلیت این هنررا توصیف می کند .اما تفکرات و ملاحظات بیشتری در این جنبش هنری وجود دارد.می توان آن را با کلماتی چون تقلیل گرا ،ساده،تمیز ،صاف و بدون جلوه های تکنیکی و زیبایی شناسانه هم توصیف کرد.”(بهرنگ صمدزادگان )
دان فلاوین از جمله هنرمندان این مجموعه که با استفاده از نورهای رنگی وخطی چراغ های فلورسنت به خلق فضایی پرداخت که هیچ دلالت نمادگرایانه یا مفهومی به چیزی ندارند و او از جمله اولین هنرمندانی ست که از تکنولوژی برای اجرای آثارش استفاده کرد .”من هنر را به عنوان اندیشه ،بیشتر از هنر به عنوان کار دوست دارم”
ایده دراین آثار نقش محوری ایفا می کند .از منظر این هنرمندان هر چیزی می تواند خوانش هنری منحصر به فردی داشته باشد.در بازدید از این مجموعه بیش از معنا با طغیان در برابر آن روبرو می شوید و بیش از مهارت در ساخت با هنرمند به عنوان یک کنش گر . نمایشگاه پیش رو در کلی ترین حالت دریچه ای است برای شناخت هنر به شکل پدیده ای که بیش از آنکه به دنبال جواب باشد بی محابا سوال مطرح می کند ،کنجکاو است و بیش از آنکه به دنبال خلق زیبایی باشد خود زیبایی و معنای آن را به چالش می کشد.شما را دعوت به دیدن می کند و چهارچوب های ذهنیتان را در باره چیستی هنر زیر سوال می برد.
